Tomasz Zalewski w „Polityce”
„Przestępstwa Manaforta nie mają rzeczywiście nic wspólnego z »Kremlgate« – popełniane były, zanim zaczął pracować dla Trumpa (w kwietniu 2016 r.), i tylko przypominają, jakiego rodzaju ludźmi zwykł się on otaczać. Były adwokat prezydenta Michael Cohen odsiaduje już karę za oszustwa podatkowe. Wyrok na Manaforta nie zmienia prawnej sytuacji Trumpa i jego doradców uwikłanych w konszachty z Rosjanami. Dostarcza jednak materiał dla propagandy obrońców i sojuszników prezydenta, którzy nasilą teraz piarowskie starania, by zdyskredytować dochodzenie Muellera. Prokurator specjalny, jak się oczekuje, ogłosi swój końcowy raport w najbliższych tygodniach, a może nawet dniach”.
TO NIE JEST PR, TO JEST…
MANIPULACJA
Manipulacja to forma wywierania wpływu na osobę lub grupę w taki sposób, by nieświadomie i z własnej woli realizowała cele manipulatora. Umiejętność rządzenia innymi, znajomość zasad dowodzenia, prowadzenia negocjacji, aby skłonić partnera do zmiany zdania [1]. Niemal wszystko, co mówimy i piszemy, może być przez nieżyczliwych nam słuchaczy i czytelników uznane za manipulacyjne. Wiele zachowań językowych osób, którym nie jesteśmy skłonni wierzyć i ufać, możemy podejrzewać o manipulację. Manipulacja dotyczy nie tyle środków, co relacji między nadawcą i odbiorcą, choć ujawniać się może w konkretnych zachowaniach [2]. Manipulacja językowa to ukryty i zamierzony przekaz [3], wykreowany przy użyciu m.in. eufemizmów, wyrazów wartościujących, zmiany znaczenia słów, schlebianiu odbiorcy, użyciu pierwszej osoby liczby mnogiej (w celu wywołania wrażenia identyfikowania się nadawcy z odbiorcą) oraz wielu innych środków językowych [4].
Przypisy:
[1] R. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 1995, s. 186-195
[2] J. Bralczyk, Manipulacja językowa [w:] Z. Bauer, E. Chudziński (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000, s. 249
[3] J. Muszyński, Leksykon marketingu politycznego, Wrocław 2001, s. 97
[4] I. Kamińska-Szmaj, Propaganda, perswazja, manipulacja: próba uporządkowania pojęć, [w:] P. Krzyżanowski, P. Nowak (red.), Manipulacja w języku, Lublin 2004, s. 25
DYSKREDYTACJA
Dyskredytować (fr. discrediter) – podważać zaufanie, pomniejszać autorytet, psuć opinię, kompromitować, dezawuować. Dyskredytacja to odwrotna strona akredytacji. Zarówno dyskredytacja, jak i akredytacja to prawo do dysponowania szczególnym rodzajem kredytu – kredytem zainteresowania, zaufania, przyzwolenia lub czynnego poparcia. Dyskredytacja to pozbawienie lub utrata społecznego kredytu. Dyskredytując odmawia się udzielenia kredytu uznania społecznego (zainteresowania, zaufania, przyzwolenia, upoważnienia, poparcia) lub usiłuje wyegzekwować spłatę tego kredytu, usiłuje odebrać to, czym posługujemy się na „na kredyt”. Dyskredytacja to określenie działania na czyjąś szkodę. Może przyjmować zarówno postać bierną (ktoś został zdyskredytowany przez kogoś lub przez własne zachowanie), jak i czynną (ktoś kogoś dyskredytuje coś robiąc lub czegoś nie robiąc). Dyskredytacja jest co najmniej syndromem (splotem) oddziaływań, których rezultatem jest rozbieżność między aspiracjami pretendenta a stopniem uznania społecznego [1].
Przypisy
[1]M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2006, s. 48-51
PUBLIC RELATIONS TO
strategiczny proces komunikowania i kształtowania trwałych, wzajemnie korzystnych relacji organizacjii z publicznościami. PR to oparta na wzajemnym szacunku i prawdzie dwukierunkowa komunikacja, która prowadzi do wzajemnego zrozumienia. Public relations polega na doradztwie organizacji w zakresie podejmowania strategicznych decyzji, opiera się na badaniach i ewaluacji, zakłada planowanie, stawianie i realizację celów. PR zapewnia równowagę, służąc organizacji i społeczeństwu. Profesjonalny PR kieruje się zasadami etyki: w Polsce obowiązują Kodeks Dobrych Praktyk ZFPR i Kodeks Etyki PSPR.
Zobacz więcej tutaj