Marek Kozubal w „Rzeczpospolitej”

25 czerwca 2020 / Źródło: „Rzeczpospolita”

Wielką przegraną w tej rozgrywce wydaje się jednak forsowana przez ośrodek prezydencki dwa lata temu idea tzw. Fortu Trump. Od początku analitycy uważali, że jest to projekt piarowski. Dzisiaj przyznają to politycy PiS oraz przedstawiciele amerykańskiej dyplomacji.

TO NIE JEST PR, TO JEST…

WIZERUNEK
Wizerunek to zbiór przekonań, myśli i wrażeń danej osoby o obiekcie [1]. W public relations pojęcie to odnosi się zazwyczaj do wizerunku organizacji [2], którego kształtowanie jest jednym z trzech celów strategicznych public relations [3]. Pojęcia te nie stanowią, więc synonimów. Według nauki public relations wizerunek nie jest dokładnie nakreślonym obrazem, a jedynie mozaiką wielu szczegółów podchwyconych przypadkowo, fragmentarycznie, o nieostrych różnicach [4]. To ogólne wrażenie, jakie organizacja wywołuje u osób z zewnątrz i to na jego podstawie jest ona oceniana [5]. Kształtowanie pożądanego wizerunku jest jednym z trudniejszych zadań działów public relations, ponieważ są one tylko częściowo odpowiedzialne za jego tworzenie. Działy te zajmują się komunikowaniem o stanie organizacji. Pozostałymi dwoma elementami wpływającymi na ostateczny wizerunek jest także stan faktyczny tej organizacji (zależy od działań kierownictwa oraz innych działów w strukturze), a także odbiór społeczny komunikowania o organizacji i jej stanu (kreowany na podstawie czynników racjonalnych, emocjonalnych i społecznych). Dopiero wpływanie na siebie tych trzech grup elementów prowadzi do wytworzenia relatywnie pełnego wizerunku organizacji [6].

Przypisy:
[1] P. Kotler, Marketing: Analiza, planowanie, wdrażanie, kontrola, Warszawa 1994, s. 549
[2] K. Wojcik, Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009, s. 42
[3] K. Wojcik, Wszystko, co chciałbym wiedzieć o public relations i nie boję się zapytać – dylematy PR, Studia Ekonomiczne, 2014, s. 18
[4] K. Wojcik, Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009, s. 41
[5] S. Black, Public relations, Kraków 2003, s. 96-97
[6] K. Wojcik, Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009, s. 42-45

PROPAGANDA
Propaganda jest ramieniem wykonawczym niewidzialnego rządu [1]. Propaganda jest mechanizmem mającym przekazać konkretne wierzenia lub doktrynę. Jest to zorganizowany wysiłek by rozprzestrzenić pewne idee, którego dopuszcza się każde zgrupowanie posiadające pewien system wartości [2]. Jest to wykorzystanie umiejętności rozpowszechniania wiedzy pewnej grupy społecznej do ukształtowania stanowiska i uzyskania oczekiwanych działań innej grupy. Przenika wszystkie dziedziny naszego życia i ogarnia wszystkie formy ludzkich kontaktów. Propaganda to wszystkie symbole, skróty literowe, architektura, obrazy, spektakle teatralne, muzyka, literatura [3]. Ma na celu zmianę postaw, wywieranie wpływu na opinię publiczną i prywatną oraz negatywne lub pozytywne postrzeganie dobra lub usług. Jednak w odróżnieniu od public relations propaganda działa poprzez wytworzenie siły zbiorowej na dużą skalę, a jej twierdzenia nie mają podstaw rzeczywistych. Celem jest stworzenie ruchu, podczas gdy twórca pozostaje nierozpoznawalny. Propaganda operuje trybem rozkazującym i jest jednostronna [4]. Negatywna propaganda bywa nazywa „czarnym PR” i bazuje głównie na wypisywaniu obraźliwych, ujmujących treści (hejtowanie) czy ośmieszaniu poważnych dyskusji (trollowanie). Ma to na celu świadome, szkodliwe działania względem innego podmiotu [5].

Przypisy:
[1] E. Bernays, Propaganda, New York 1928, s. 20
[2] Tamże, s. 20-22
[3] O. Thompson, Historia Propagandy, Warszawa 2001, s. 9-16
[4] S. Black, Public relations, Kraków 2003, s. 40-41
[5] M. Gajlewicz, K. Gajlewicz-Korab, Dziennikarstwo a public relations, Warszawa 2015, s. 139

REKLAMA
Reklama to część składowa promocji [1]. Reklama może mieć podobne do public relations cele, jak na przykład zmienianie postaw, wywieranie wpływu na opinię publiczną i opinie prywatne czy zachęcanie do nabywania dóbr i usług [2]. Różni się ona jednak od public relations metodami wykorzystywanymi do osiągnięcia tych celów. Reklama opiera się na kupowaniu czasu lub miejsca w mediach i umieszczaniu tam przekazu, nad którym mamy całkowitą kontrolę, co do zawartości, czasu oraz liczby jego powtórzeń. Przekaz ten jest z reguły mało wiarygodny, nastawiony głównie na krótkoterminowe zadania [3], a działy odpowiedzialne za reklamę skupione są tylko na jednej części otoczenia przedsiębiorstwa, czyli obecnych oraz potencjalnych klientach [4]. Natomiast public relations polega na umieszczaniu w mediach informacji, nad którą mamy niewielką kontrolę w kwestii zawartości, czasu przekazu oraz liczby powtórzeń. Jest to jednak bardziej wiarygodna metoda dotarcia z przekazem do odbiorcy, obierająca długoterminowe cele [5]. Grupą docelową działań służb public relations są nie tylko klienci, ale także pracownicy, lokalna społeczność czy różnego rodzaju instytucje publiczne, czyli całość otoczenia organizacji [6]. Reklama zachęca do nabycia jakiegoś towaru lub usługi, natomiast public relations dąży do integrowania ludzi wokół organizacji i budowania relacji .

Przypisy:
[1] M. Gajlewicz, Reklama a public relations, „Studia Medioznawcze”, 2002 nr 3 (8), s. 95-107
[2] S. Black, Public relations, Kraków 2003, s. 40
[3] Tamże, s. 42
[4] K. Wojcik, Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009, s. 177
[5] S. Black, Public relations, Kraków 2003, s. 42
[6] K. Wojcik, Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2009, s. 177
[7] M., Gajlewicz Reklama a public relations, „Studia Medioznawcze”, 2002 nr 3 (8), s. 95-107

PUBLIC RELATIONS TO
​strategiczny proces ​komunikowania i kształtowania tr​wałych, wzajemnie korzystnych ​relacji organizacji​i ​z​ ​publicznościami. PR to oparta na wzajemnym szacunku i prawdzie dwukierunkowa komunikacja, która prowadzi do wzajemnego zrozumienia. Public relations polega na doradztwie organizacji w zakresie podejmowania strategicznych decyzji,​ opiera ​się na badaniach i ewaluacji​,​ zakłada planowanie, stawianie i realizację celów. P​R zapewnia równowagę​, ​służąc organizacji i społeczeństwu. ​Profesjonalny PR kieruje się zasadami etyki:​ ​w​ Polsce obowiązują Kodeks Dobrych Praktyk ​ZFPR i Kodeks Etyki P​SPR.

Zobacz więcej tutaj

Udostępnij: